خودزنی به شیوه فدراسیون والیبال - مجله زیبایی زندگی

به گزارش خبرنگاران، محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال و معاون پیشین وزیر ورزش، بیش از هر کسی، اهمیت و لزوم حضور یک رشته تیمی از ایران در المپیک را می دانست. قرار دریافت بین 12 تیم برتر جهان در دومین المپیک متوالی، رؤیای هر تیمی حتی غول های پرافتخار جهانی والیبال است. داورزنی، لیگ برتر را 50 روز تعطیل کرد و تمام برنامه ریزی سازمان لیگ را بر هم زد تا به این هدف برسد و رسید.

اگر ویروس کرونا، کره زمین را به هم نمی ریخت، تیم ملی ایران حدود 4 ماه دیگر با راهنمایی ایگور کولاکوویچ به المپیک توکیو می رفت و با توجه به گروه بندی خوبی که نصیبش شده بود، حداقل می توانست به دور دوم صعود و عنوان پنجمی مشترک سال 2016 را تکرار کند.

ویروس چینی اما تمام پیش بینی ها و تدارکات را به هم زد و جز ضررهای هنگفت اقتصادی برای شرکت ها، اسپانسرها و تیم ها، چیزی باقی نگذاشت. کشورهای مختلف، لیگ های خود را تعطیل کردند و ایتالیایی ها نیز که با وجود درگیری شدید با کرونا، سنگر را حفظ نموده بودند در نهایت تسلیم شدند. برای تیم ها و اسپانسرها هم چاره ای نماند جز کم کردن حقوق و دستمزد عوامل تیم. در یک جمله، شرایط بد، نوید آینده بدتری را می داد.

فدراسیون در این شرایط به بهانه ویروس کرونا و مسائل اقتصادی که چاشنی بی اعتمادی و عدم رضایت از سرمربی نیز همراه آن بود، عذر کولاکوویچ را خواست و در حالی که فدراسیون والیبال کشورهایی که سهمیه المپیک گرفته بودند، قرارداد سرمربیان خود را بدون تشریفات خاصی و خیلی طبیعی، تمدید کردند، مرد مونته نگرویی بدون حتی پیشنهادی برای مذاکره، محترمانه اخراج شد.

حالا فدراسیون برای پیدا کردن جایگزین کولاکوویچ، زمان کافی در اختیار دارد. مثل همواره صحبت از مربی سرشناس خارجی است که در صورت عدم توافق، گزینه نه چندان منطقی داخلی هم روی میز است. تمام مربیان داخلی به این نکته اذعان دارند که بین آنها اتحاد، همدلی و حمایتی وجود ندارد و انتخاب مربی ایرانی برای تیم ملی عظیمسالان، یک ریسک عظیم به ویژه در آستانه المپیکی است که مدال آن، یکی از اهداف داورزنی است.

ضمن اینکه مربی ایرانی زمانی می تواند با فراغ بال کار کند که حمایتی ویژه از جانب فدراسیون ببیند موضوعی که در این فدراسیون خیلی امیدی به آن نیست، ضمن اینکه بازیکن سالاری در والیبال سال هاست که وجود داشته و گریبان مربیانی همچون کواچ را هم گرفت، در واقع مربی ایرانی باید ابتدا حمایت فدراسیون والیبال را داشته باشد و بعد کارش را شروع کند اما تجربه و سابقه نشان می دهد که در این فدراسیون و در این تیم ملی نباید خیلی امیدی به مبارزه با بازیکن سالاری داشت.

از طرف دیگر، فدراسیون والیبال در حالی قصد مذاکره با مربی خارجی را دارد که پالس منفی بی پولی را به تمام جهان فرستاده و همه می دانند فدراسیونی که عذر مربی المپیکی خود را به دلیل مسائل اقتصادی خواسته در شرایط فعلی، بی پول تر از قبل هم شده است، در واقع این نوعی خودزنی بود که فدراسیون انجام داد و حالا با وجود بی پولی دنبال مربی خارجی است؛ اگرچه فدراسیون والیبال روزهایی را تجربه نموده است که یک اسکناس 50یورویی هم در خزانه نداشت!

این که فدراسیون با چه اعتباری می خواهد سر میز مذاکره با مربیان مطرح جهان بنشیند، جای سؤال است. در این شرایط شاید رفتن سمت مربی درجه چندم خارجی در دستور کار فدراسیون نشین ها قرار بگیرد. این نکته که ایران، بلیت المپیک را در جیب دارد، تنها برگ برنده داورزنی است. قطعاً هر مربی دوست دارد در میدان تاریخی المپیک با ستاره های تیم ملی ایران به میدان برود ولی در آخر ماه، نگاهی جدی به حساب بانکی خود خواهد داشت. اجازه فعالیت همزمان سرمربی آینده در لیگ می تواند پیشنهاد ویژه فدراسیون باشد که البته چندان به مزاج مسئولان ایرانی سازگار نیست.

باید منتظر ماند و دید که خروجی کارگروه انتخاب سرمربی تیم ملی و تصمیم رئیس در نهایت چه خواهد بود؛ مربی درجه یک خارجی، مربی درجه چندم خارجی یا مربی ایرانی؟

+