فضای مجازی، تهدید یا فرصت؟ ، واردات پهنای باند اینترنت بین الملل منجر به رشد مالی می گردد؟ - مجله زیبایی زندگی

به گزارش خبرنگاران، اینترنت پهن باند (Broadband) یکی از خدمات اینترنت است که به دلیل سرعت دسترسی بالا، پرکاربردترین نوع ارائه خدمات اینترنت محسوب می شود. اینترنت پهن باند به کاربران این اجازه را می دهد تا به اینترنت و خدمات مرتبط در سرعت های بالاتر از خدمات دسترسی به اینترنت معمولی دسترسی داشته باشند.

یکی از مزایای اقتصادی تحقق شبکه ملی اطلاعات به عنوان مهمترین مطالبه رهبر معظم انقلاب در فضای مجازی، بومی سازی پهنای باند اینترنت در داخل کشور و کاهش محسوس احتیاج کشور از وارادت گسترده پهنای باند اینترنت بین الملل است که این مساله رشد اقتصادی و اشتغالزایی را به دنبال خواهد شد. در شرایط کنونی در اقتصاد فضای مجازی، پهنای باند اینترنت بین المللی، مهمترین کالای وارداتی سایبری محسوب می شود و این در حالی است که واردات بی رویه پهنای باند اینترنت بین الملل در کشور دارای آثار و نتایج ناگوار است؛ زیرا که:

اولا: واردات پهنای باند اینترنت بین الملل، همراه با ورود انواع خدمات و محتوا به کشور است و افزایش ظرفیت آن بدون در نظر دریافت ملاحظات مربوطه و پیوست های فرهنگی، علاوه بر مسائل فرهنگی، اجتماعی و امنیتی، می تواند ذائقه و احتیاجمندی کاربران را تغییر داده و در بعد اقتصادی نیز ایجاد خدمات و فراوری محتوای بومی و به طبع آن اشتغال این حوزه را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

ثانیا: طبق تجربیات کشورهای پیشرفته جهان مثل چین، آمریکا، روسیه و... فراوری پهن باند داخلی عامل اصلی جهش اقتصادی در عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات است؛ از این رو عدم توجه به فراوری پهنای باند بومی و وارادت گسترده پهنای باند بین الملل، به هیچ عنوان رشد اقتصادی و اشتغال را به دنبال نخواهد داشت و اگر اشتغالی ایجاد شود، بسیار کم و ناچیز خواهد بود و تنها به چند شرکت واردنماینده یا توزیع نماینده تجهیزات و نرم افزارهای خارجی یا واسطه های توزیع اینترنت در کشور محدود می شود که البته در هر حدی اشتغال ایجاد شود، خوب است، ولی اصل ایجاد اشتغال به ایجاد محتوا و سرویس در داخل برمی شود. بر این اساس تنها ارزش افزوده و بهره وری ناشی از ارائه خدمات و محتوای فراوری بومی پهنای باند، باعث اشتغالزایی و توسعه اقتصادی می شود. این موضوعی است که در کشور کمتر مورد توجه قرار می گیرد و متاسفانه گسترش پهنای باند در داخل کشور با افزایش پهنای باند بین الملل مترادف دانسته می شود.

از این رو با توجه به اینکه نگاه به توسعه اینترنت پهن باند در کشور بیشتر مصرفی است و انگیزه های اقتصادی در بهره برداری از شبکه و ایجاد و ارائه محتوا و خدمات به صورت بومی در کشور ضعیف است، بسیاری از تأمین نمایندگان عمده محتوای بومی به خاطر دسترسی که روی پهنای باند بین الملل به شبکه داخل کشور وجود دارد، محتوای خود را به خارج از کشور منتقل می نمایند که در نتیجه جهت دسترسی به این محتوا، احتیاجمند افزایش پهنای باند بین المللی در کشور هستیم، در حالی که می توان بجای افزایش پهنای باند بین الملل، با ایجاد و توسعه مراکز داده داخلی و شبکه های توزیع محتوا به عنوان بخشی از شبکه ملی اطلاعات، تأمین نمایندگان جهانی محتوا را جهت استقرار در این مراکز ترغیب نموده و با افزایش پهنای باند داخلی، محتوای بومی بر بستر شبکه های دسترسی پرظرفیت به کاربران ارائه شود.

البته خوشبختانه توجه به پهنای باند داخلی در اسناد و قوانین بالادستی بدان تاکید شده است؛ برای نمونه در اسناد مصوب شورای عالی فضای مجازی مربوط به طرح سند کلان شبکه ملی اطلاعات که اخیراً به تصویب رسیده نیز در یکی از بندها به صراحت گفته شده که نسبت ترافیک داخلی پهنای باند خدمات پایه کاربردی به ترافیک خارجی باید 70 به 30 درصد باشد. لذا حرکت دستگاه های اجرایی باید به نحوی باشد که به این هدف نزدیک شوند.

بنابراین با توجه به ظرفیت های فراوان کشور در عرصه اقتصاد دیجیتال و نیروی انسانی جوان و پر انگیزه در عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات و نیز تجربه های کشورهای پیشرفته جهان، می بایست مدل توسعه شبکه باند پهن بومی در کشور براساس حداکثرسازی مطلوبیت ها در همه بخش ها اجرا شود؛ زیرا که این اقدام موجب افزایش دسترسی کاربران، بهبود سرعت و کیفیت، کاهش قیمت و افزایش دسترسی پذیری اقتصادی برای کاربران، افزایش فراوری محتوا و خدمات بومی با در نظر دریافت ملاحظات فرهنگی، افزایش کسب و کار به واسطه افزایش ضریب اطمینان و امنیت و اشتغال زایی می شود و در نهایت رشد پایدار اقتصادی کشور را در پی خواهد داشت.