حسگر ضربان قلب اپل واچ سری 10 یک فاجعه تمام عیار است - مجله زیبایی زندگی

تجربه ای متفاوت با اپل واچ سری 10؛ پیشرفت هایی که زیر سایه نقص ها محو می شوند

کاربر از همان روزهای نخست استفاده از اپل واچ سری 10، به دو نکته مثبت در این ساعت اشاره دارد: عمر باتری بسیار بهتر و سرعت شارژ چشم گیر. این ها نقاط قوتی بودند که ساعت تازه را در مقایسه با اپل واچ SE قبلی اش، به انتخابی مجذوب نماینده تبدیل کردند. اما در کنار این نکات مثبت، یک نقص مهم و آزاردهنده وجود دارد که نمی توان نادیده اش گرفت: عملکرد ضعیف و ناپایدار حسگر ضربان قلب.

برخلاف اپل واچ SE که هرگز در ثبت ضربان قلب اختلال نداشت، مدل تازه در حین تمرین های ورزشی، بارها و بارها از ثبت صحیح داده ها بازمانده است. در آغاز هر تمرین، به ویژه در دقایق نخست، ساعت یا هیچ عددی از ضربان قلب نشان نمی دهد یا اعداد نادرستی را ثبت می نماید که هیچ گونه انطباقی با حس بدنی کاربر ندارند.

اتفاقی عجیب در یک دویدن عادی؛ داده هایی که جای هشدار، اضطراب می آفرینند

در یکی از تمرین های اخیر، نویسنده قصد داشت بین 10 تا 15 کیلومتر بدود. او که به علت بی اعتمادی به داده های ساعت، از همان ابتدا نگاهی دقیق به نمایشگر داشت، متوجه شد که در دقایق ابتدایی هیچ ضربان قلبی ثبت نمی گردد. اما چند دقیقه بعد، ناگهان عدد 150 تپش در دقیقه روی صفحه ظاهر شد. این در حالی بود که شدت تمرین در آن لحظه بسیار سبک بود. کمی بعد، ساعت عدد 171 را ثبت کرد؛ عددی که در شرایط عادی باید نشانه خطر باشد، نه بخشی از تمرین روزانه.

اما جالب این جاست که تنها دقایقی بعد، ضربان قلب به طور ناگهانی به عدد 127 افت کرد. این افت غیرمنتظره، نه تنها در نمودار مربوط به تمرین ثبت شده، بلکه به وضوح حس می گردد که ساعت در حال حدس زدن داده ها پیش از آغاز مقدار گیری واقعی بوده است.

ثبت ناقص داده ها، خطاهای زنجیروار

در نمودار ثبت شده از دویدن مذکور، علاوه بر آن افزایش عجیب در ضربان قلب، خلأهایی نیز مشاهده می گردد که نشان دهنده عدم ثبت پیوسته اطلاعات است. این شکاف ها، نه تنها تمرین را از نظر ورزشی بی اعتبار می نمایند، بلکه در بلندمدت می توانند بر الگوریتم های سلامت، تحلیل روندها و حتی تخمین کالری مصرفی تأثیر منفی بگذارند.

نویسنده با اشاره به اهداف تمرینی اش در منطقه 3 و 4 ضربان قلب (یعنی بین 140 تا 165 تپش در دقیقه)، بیان می نماید که داده های اشتباه اولیه باعث شدند میانگین ها نادرست محاسبه شوند. از نظر او، اگر حتی یک بخش از این زنجیره خطا داشته باشد، کل سیستم دچار اختلال خواهد شد.

تردیدی جدی درباره دقت در حالت استراحت

اما موضوع تنها به زمان تمرین محدود نمی گردد. نویسنده سؤال کلیدی دیگری را مطرح می نماید: اگر ساعت در شرایط فعالیت بدنی شدید نمی تواند داده های قابل اعتماد ارائه دهد، آیا می توان مطمئن بود که در حالت استراحت، خواب یا فعالیت های معمولی هم اطلاعاتش درست است؟ وقتی یک ابزار به ظاهر هوشمند به جای تشخیص صحیح، آمارهای تصادفی یا اشتباه ارائه می دهد، چطور می توان به آن برای هشدارهای حیاتی، از جمله ناهنجاری های قلبی یا افت فشار خون، اطمینان داشت؟

راه حل موقت یا انتظار برای به روزرسانی؟

نویسنده در خاتمه اشاره می نماید که احتمالاً مجبور گردد یک حسگر ضربان قلب حرفه ای مجزا خریداری کند و آن را با داده های اپل واچ سری 10 مقایسه کند. او بعلاوه یادآوری می نماید که از نسخه بتای سیستم عامل watchOS 11 استفاده می نماید و این مسائل از همان آغاز استفاده از نسخه تازه پابرجا بوده اند. تا به امروز نیز هیچ به روزرسانی ای نتوانسته این ناهماهنگی ها را رفع کند.

در مجموع، تجربه ای که باید نشانه قدرت فناوری در خدمت تندرستی باشد، به نمونه ای از اعتماد از دست رفته و شک تبدیل شده است. و این برای محصولی که قرار است نجات بخش باشد، یک شکست بزرگ است.

منبع