مراسم بزرگداشت مولانا در قونیه - مجله زیبایی زندگی

مولانا فرزند بهاءالدین ولد بود. مردم بهاءالدین ولد را با نام سلطان العلما می شناختند. او در خراسان و بلخ به بحث و وعظ علم عرفان و سلوک می پرداخت. جلال الدین محمد در نوجوانی به همراه خانواده از بلخ به قونیه رفت. دلیل این مهاجرت، دعوت علاءالدین کیقباد شاه سلجوقی از پدر مولانا بود. این مهاجرت در زمان حمله مغول به ایران صورت گرفت. مولانا در سن 18 سالگی ازدواج کرد. وقتی او 25 سال داشت پدرش از دنیا رفت. صندلی معلمی سلطان العلما بعد از آن به مولانا واگذار شد. اتفاق مهم زندگی مولانا دیدار او با شمس تبریزی بود. مولانا با دیدار شمس تبریزی در آستانه سن 40 سالگی به مرتبه بالایی از عرفان رسید. مولانا در سال 672 هجری به وصال حق شتافت.

مراسم بزرگداشت مولانا

قونیه در دسامبر هر سال شور و حال خاصی پیدا می نماید. مراسم ویژه بزرگداشت مولانا از (7 تا 17) دسامبر هر سال در قونیه برگزار می گردد. 17 دسامبر روز وفات مولاناست. مردم این روز را به دلیل وصال مولانا با معبود خود جشن می گیرند. در ترکیه به شب وفات مولانا شب عروسی یا وصلت مولانا نیز گفته می گردد. در روز هفتم دسامبر جوانانی که لباس لشکریان عثمانی را به تن دارند به تپه کی قباد، محل دیدار شمس و مولانا رفته از این تپه به همراه با ساز و دُهل به سمت آرامگاه مولانا می آیند. در محوطه موزه مولانا به مدت ده شب برنامه های متنوع فرهنگی برای علاقه مندان برگزار می گردد. این برنامه ها شامل سخنرانی، خواندن اشعار مولانا و پایکوبی سماع است. موزه و مقبره مولانا از جاذبه های مهم گردشگری قونیه محسوب می شوند.

در هفتمین روز از مهرماه هر سال مراسم بزرگداشت دیگری به مناسبت سالروز تولد مولانا در قونیه برگزار می گردد. از سال 2004 نیز به مناسبت زادروز شاعر بزرگ پارسی گوی مولانا فستیوال دنیای موسیقی عرفانی در این شهر اجرا می گردد. این فستیوال از 29 شهریور تا 9 مهر با شرکت گروه های مختلف موسیقی از سراسر دنیا ادامه دارد.

پایکوبی سماع

مولانا پس از دیدار با شمس در سیر و سلوک خود به پایکوبی سماع می پرداخت. او این پایکوبی معنوی را راهی برای رسیدن به کمال انسانی می دانست. در ترکیه و به خصوص در شهر قونیه افرادی که آئین صوفی گری دارند. به تبعیت از مولانا به صورت گروهی به پایکوبی سماع در می آیند. در این پایکوبی صوفی ها بر اثر چرخش هایی که به دور خود دارند به حال خلسه در می آیند. موسیقی عرفانی که برای صوفی ها نواخته می گردد ترکیبی از دف نوازی و نی نوازی است. لباس صوفی ها بلند و بیشتر به رنگ سفید است. کلاه بلندی نگام پایکوبی سماع بر سر آنهاست. این کلاه نمادی از قبر است.

شعری زیبا از مولانا جلال الدین محمد بلخی

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر

کان چهره مشعشع تابانم آرزوست

بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز

باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست