آتش، طاعون و کشوری درگیر جنگ ، این سرانجام رسمی ریاست جمهوری ترامپ است - مجله زیبایی زندگی

به گزارش خبرنگاران، رابرت رایش که کار کردن با دولت های جرالد فورد و جیمی کارتر را در کارنامه دارد و در دولت بیل کلینتن وزیر کار بود، در تازه ترین یادداشت خود برای گاردین از خاتمه رسمی ریاست جمهوری دانلد ترامپ در اوج بدترین بحران های چند دهه آمریکا گفته است. رایش 73 ساله استاد سیاست عمومی در دانشگاه کالیفرنیا - برکلی است. متن یادداشت او را برای گاردین آمریکا می خوانید:

هر چند صدای ترامپ این روزها بلندتر از همواره به گوش می رسد اما او دیگر رئیس جمهوری ایالات متحده نیست و عملا دفتر خود را در کاخ سفید تحویل داده است. واکنش سازنده ترامپ به بحران های مرگبار چند ماه اخیر چه بوده است جز گلف بازی کردن، دیدن شبکه های تلویزیونی کابلی و البته توییت زدن؟ او در واقع دیگر حکومت نمی نماید.

تمام هنر رئیس جمهوری آمریکا در ماجرای کشته شدن یک شهروند سیاهپوست در مینیاپلیس اوباش خطاب کردن معترضان، تهدید به تیراندازی و نوشتن وقتی غارت آغاز شود، شلیک آغاز می شود بود؛ جمله ای که یک بار از دهان رئیس پلیس میامی درآمده و به شورش های سراسری ضدنژادپرستی در اواخر دهه 1960 انجامیده بود.

بیش از سه ماه دردناک از ورود کرونا به خاک آمریکا می گذرد و واکنش ترامپ به افزایش مبتلایان و انبوه کشته های کووید-19 بی خیالی محض بوده است. او ابتدا ویروس را توطئه دموکرات ها توصیف کرد و وقتی اوضاع از بحران فراتر رفت، مبارزه کردن با بیماری و مدیریت کردن اوضاع را به ایالت ها و فرمانداران سپرد. به این ترتیب خیال خودش راحت شد.

در شرایطی که دولت فدرال باید امور را مدیریت کند، همه بار بر دوش فرماندارها افتاد؛ دنبال ونتیلاتور برای زنده نگه داشتن بیماران باشند و ابزار و وسایل ضروری پزشکان و پرستاران را فراهم و گاهی در رقابت با یکدیگر کمبودها را جبران نمایند. خودشان هم باید تصمیم بگیرند کی، چگونه و کجا کسب و کارها را راه بیندازند و اقتصاد ایالت را به حالت اول بازگردانند.

ترامپ در رویارویی با بدترین بحران مالی یک قرن اخیر آمریکا از زمان رکود عظیم دهه 1930 هم خود را به نفهمیدن زد. بیش از 41 میلیون آمریکایی در این چند ماه شغل و درآمد خود را از دست داده اند و تا حدود یک ماه دیگر مهلت قانونی تخلیه خانه ها به خاتمه می رسد. حدود 20 درصد آمریکایی ها پول اجاره خانه خود را در این ماه نداده اند و بیمه بیکاری هم ندارند.

پاسخ ترامپ چیست؟ مانند هربرت هوور که در 1930 بدون توجه به گرسنه ماندن هزاران نفر گفته بود ما بدترین ها را پشت سر گذاشتیم، ترامپ هم می گوید اقتصاد به زودی به روزهای اوج بازمی شود و با سخت تر شدن زندگی مردم اصلا کار ندارد. مجلس نمایندگان بسته اضطراری یاری سه تریلیون دلاری تصویب می نماید و طرح به کاخ سفید نرسیده بایگانی می شود.

مجلس نمایندگان در سه سال دوران زمامداری ترامپ بیش از 400 مصوبه داشت؛ از کوشش برای جلوگیری از تخریب اقلیم تا افزایش امنیت انتخابات و قانونمند کردن خرید و فروش سلاح و بازبینی قانون خشونت علیه زنان اما سرنوشت بیشتر آنها خاک خوردن در کشوی میچ مکانل، رهبر جمهوریخواه اکثریت سنا بود و ظاهرا ترامپ هم از وجودشان بی خبر است.

کسی اساسا با گلف بازی کردن و تماشای تلویزیون و توییت زدن مشکل ندارد اما اگر یک رئیس جمهوری در اوج درگیری مردم با بحران ها مشغول این کارهاست، دیگر نمی توان او را رئیس جمهوری دانست. توییت های ترامپ جایگزین حکومت داری نیست و او از توییت زدن بیشتر برای تسویه حساب و انتقام شخصی استفاده می نماید.

وقتی هم که خشونت علیه سیاهان را تبلیغ نمی نماید، سراغ متهم کردن یک شخصیت رسانه ای به قتل می رود، وزن یک سیاستمدار زن رنگین پوست و چهره رئیس مجلس نمایندگان را به سخره می گیرد، دائم از تئوری های توطئه هیلاری کلینتن و باراک اوباما علیه خود می گوید و هوادارنش را ترغیب می نماید ایالت ها را از شر قرنطینه آزاد نمایند.

صفحه رسمی ترامپ در توییتر پر است از تهدیدهایی که او توان عملی کردن شان را ندارد؛ جلوگیری از رسیدن بودجه فدرال به ایالت هایی که می خواهند امکان رای دادن از راه دور را اجرایی نمایند، برکنار کردن فرماندارانی که اجازه نمی دهند مکان های دعا و عبادت همین حالا بازگشایی شود و تنبیه توییتر برای راستی آزمایی توییت هایش. رئیس جمهوری آمریکا پیاپی دروغ می گوید.

ترامپ در واقع حکومت ایالات متحده را در دست ندارد. او چیزی را مدیریت و کسی را سازماندهی نمی نماید. اجرا، نظارت و مشورت در فهرست کارهایش نیست. گزارش ها و اسناد را نمی خواند و از نشست و جلسه بیزار است. در نشست های خبری خیلی زود از کوره در می رود و کاخ سفید را به یک هرج و مرج همیشگی رسانده است.

مشاورانش را از میان دروغگوها، نوکرها، چاپلوس ها و اعضای خانواده برگزیده و از لحظه ای که از ژانویه 2017 وارد دفتر رئیس جمهوری در کاخ سفید شده، به اندازه سر سوزن به حکمرانی کردن علاقه نشان نداده است. او فقط به خودش فکر می نماید. فقط فرارسیدن چند بحران عظیم در مدتی کوتاه می توانست عمق فاجعه را در رفتار و کردار ترامپ به رخ بکشد.

کوتاهی ترامپ در رسیدگی کردن به امور مملکت داری فراتر از نداشتن قدرت رهبری یا بی خیالی محض نسبت به هنجارها و رفتارهای سنتی است. در اوج یک بحران ملی، او از بر دوش دریافت وظایف اصلی و مسئولیت های ریاست جمهوری شانه خالی نموده است. ترامپ دیگر رئیس جمهوری آمریکا نیست و ما در آینده نزدیک چنان با او رفتار می کنیم که گویی هرگز نبوده است.