واشنگتن پست: اسیر بازی های ترامپ نشویم! - مجله زیبایی زندگی

به گزارش ایسنا به نقل از واشنگتن پست، ای. جِی دیون، ستون نویس در تحلیلی برای این روزنامه نوشت: فیلم سخنرانی پذیرش ترامپ در سال 2016 را پیدا کنید و آن را پشت سر سخنرانی روز پنجشنبه تماشا کنید. اگر این کار زیادی برای شما دردناک است، فقط بخش هایی از هر دو را تماشا کنید. حتی یک مربی فن بیان در آنچه دانشگاه ترامپ خوانده می شد هم متوجه سطح های متضاد سرزندگی در این دو ویدئو می گردد.

ترامپ 2020 شبیه مردی است که می داند قرار است نمایشش لغو گردد. او برای تغییر این وضع، احتیاجمند یک کوشش هرکول وار است- و بسیار خسته تر از تمام این هاست که بخواهد واقعاً برای این شرایط کوشش کند. شاید او امیدوار بود تعداد کلماتش، فقدان قدرت در ارائه اش را خنثی کند؛ اما نتیجه معکوس گرفت. مردی که حتی منتقدانش جالب بودنش را تصدیق می کردند، سنگین و حوصله سربر شده است.

تا جایی که من می توانم بگویم، دیدی که الان داریم، نمای غالب در ماه های پایانی انتخابات نخواهد بود. به نظر می رسد بسیاری از تحلیلگران مخصوصا دموکرات ها، ترسیده از آنچه در سال 2016 رخ داد، گمان می نمایند امور برای بایدن اشتباه پیش خواهد رفت.

گفتمان پسا 2016 درباره اینکه لیبرال ها، دموکرات ها، نخبگان و رسانه ها درکی از ارزش های آمریکایی های سفید پوست طبقه کارگر و متوسط در غرب میانه ندارند، دوباره زنده شده است. این طور فرض می گردد که بی نظمی ها در کنوشا به دنبال شلیک پلیس به جیکوب بلیک و حالا هم قتل آخر هفته در پورتلند، برای ترامپ مفید باشد؛ حتی با وجود آنکه بایدن، به نحوی منطقی، اشاره نموده که این ضرب و شتم با نظارت ترامپ اتفاق می افتد.

روز یکشنبه، بایدن به صراحت هرگونه خشونت توسط هرکس، اعم از چپ یا راست، را محکوم کرد و همچنین ترامپ را به شعله ور کردن آتش نفرت و تفرقه در جامعه ما و استفاده از سیاست ترس برای هیجان زده کردن طرفدارانش متهم کرد.

اما هشداردهندگان اصرار دارند استفاده ترامپ از واژه های قانون و نظم نباید باعث گردد برجستگی کووید 19 و فروپاشی مالی از بین برود. این تئوری می گوید رأی دهندگانی که بایدن به آن ها احتیاج دارد، در نهایت متقاعد خواهند شد که ادعا های ترامپ مبنی بر کشیده شدن هرج و مرج و خشونت شهر های دموکرات به شهر های کوچک و به ویژه نواحی حومه ای که خط مقدم انتخابات هستند، درست است.

نخبگان، از جمله نخبگان محافظه کار، باید خطای آسیب اجتماعی تحمیل شده به مناطق صنعتی قدیمی ما به خاطر تغییر مالی را جبران نمایند. بخشی از سخنرانی ترامپ که بیشتر از همه در این حوزه ها طنین انداز می گردد، حملاتش به چین و آرای بایدن به معاملات تجاری در گذشته بود.

کارزار بایدن احتیاجمند آن است که به رأی دهندگان به ترامپ در میشیگان، ویسکانسین و پنسیلوانیا نشان دهد که رئیس جمهور چه دستاورد کمی برای آن ها داشته است. باید تمرکز بیشتری بر موضوعاتی باشد که از جنبه های نژادی جذاب هستند: مانند مشاغل، دستمزدها، تحرک اجتماعی، تحصیلات و عزت.

اما نگرانی از نبوغ سیاسی تصور شده ترامپ، مخرب است. این تصویر، تغذیه رسان توهمی است که ترامپ حرفه خود را بر آن بنا ساخته است: اینکه او قوی، سرسخت و عاقل است. در واقع، او ضعیف و مردد است و زمانی که پای اداره کشور وسط باشد، ناشی است. او ضعیف ها را می زند و پیش قدرتمندان دولا می گردد؛ حالا می خواهد ولادیمیر پوتین روسیه یا شی جینپینگ چین باشد.

ترامپ در ماه ژانویه در خصوص شی گفت: ما عاشق هم هستیم؛ و در ماه فوریه، او نحوه مدیریت بیماری کرونا توسط شی را مورد تحسین قرار داد و گفت: او در یک موقعیت بسیار، بسیار سخت، به خوبی در حال اجرا وظیفه است؛ بنابراین این رئیس جمهور ما بود که با رهبر چین، از همه بهتر بود و 24 ژانویه این طور پیش بینی کرد که: همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت؛ و آیا این مردی است که بایدن را به ملایم بودن در برابر چین متهم می نماید؟!

یک موضوع دیگر هم غیرقابل انکار است. کنوانسیون بایدن چنان تصویر قدرتمندی از بایدن به عنوان یک مرد کاملاً شایسته و دلسوز ترسیم کرد که واژه همدلی، عملاً از دهان ترامپ در یکی از 41 ارجاعش به نامزد دموکراتیک (بایدن)، بیرون پرید. این فضیلتی است که ترامپ مورد اهانت قرار می دهد.

تفسیر ظاهراً میانه رو درباره اینکه حملات ترامپ چطور تأثیرگذار هستند، یک حقیقت اصلی را نشان می دهد: او دروغ می گوید، دروغ می گوید و باز هم دروغ می گوید. سخنرانی کنوانسیون ترامپ موج جزر و مدی از داستان های طولانی، ادعا های غلط و تحریف تاریخ بود. برای جلوگیری از تکرار معادل غلط روزنامه نگاری در سال 2016، این حقیقت و نه سوء استفاده های تاکتیکی، باید در قلب این روایت باقی بماند.

البته که بایدن هم خطوط دقیقی برای قدم برداشتن در خشونت جاری دارد، اما بیانیه قدرتمند آخر هفته او، نشان داد که این آن چیزی نیست که احتیاج باشد به او گفته گردد.

آنچه او نمی تواند انجام دهد، تسلیم شدن در برابر روایت هایی است که حامیان حقوق مدنی را در موضع تدافعی قرار می دهد و این همان بازی کردن در زمین ترامپ است. در حال حاضر، این ترامپ است که خسته از منصبش به نظر می رسد و با بهانه ها و تفرقه ها، دست به تقلا می زند. بایدن باید اوضاع را همین طور نگه دارد.