نگاهی دوباره به اولین گوشی های اندرویدی نوکیا؛ تلاش محکوم به شکست - مجله زیبایی زندگی

نوکیا ایکس و نوکیا ایکس ال که در سال 2014 عرضه شدند اولین گوشی های اندرویدی این شرکت محسوب می شوند. گوشی های سری نوکیا ایکس شامل 5 مدل بودند. به غیر از نوکیا ایکس گوشی دیگری هم به نام نوکیا ایکس پلاس معرفی گشت که تنها تفاوت بین آن ها تعبیه 256 مگابایت رم بیشتر برای مدل پلاس بود که ظرفیت رم آن را به 768 مگابایت می رساند. در کنار این دو گوشی، باید به نوکیا ایکس ال هم اشاره کنیم که از نمایشگر و باتری بزرگ تر و همچنین 768 مگابایت حافظه رم بهره می برد. مدتی بعد هم گوشی نوکیا X2 معرفی گشت که از تراشه اسنپ دراگون 200 و 1 گیگابایت حافظه رم بهره می برد.

این گوشی ها در زمانی روانه بازار شدند که نوکیا از ساخت گوشی های قدرتمند مبتنی بر سیستم عامل سیمبین دست کشیده بود و مجموعه گوشی های این شرکت از سیستم عامل ویندوز فون و سیستم عامل سری 40 بهره می بردند و در این میان باید به گوشی های ساده هم اشاره کنیم. در هر صورت در ادامه به گوشی نوکیا ایکس و ایکس ال می پردازیم.

تلاش نافرجام برای موفقیت

زمانی که در سال 2010 استفن الوپ کنترل نوکیا را در دست گرفت، مدتی بعد فرایند مهاجرت گوشی های پرچم دار این شرکت از سیستم عامل سیمبین به ویندوز فون آغاز شد. همان طور که می دانید این تلاش نوکیا به دلایل مختلف کاملا شکست خورد و همچنین در آن زمان این شرکت در بازار گوشی های پایین رده حرف زیادی برای گفتن نداشت.

در سال 2011 نوکیا عرضه گوشی های پایین رده سری آشا را آغاز کرد که از سیستم عامل قدیمی موسوم به سری 40 بهره می بردند. این گوشی ها در آن زمان با گوشی های جذاب اندرویدی رقابت می کردند ولی سیستم عامل سری 40 در برابر اندروید اصلا قابلیت جذابی نداشت. این گوشی ها از سال 2011 تا 2013 روانه بازار شدند و سپس تولید آن ها متوقف شد.

سپس در سال 2014 گوشی های نوکیا ایکس و ایکس ال معرفی گشتند که از طراحی گوشی های سری لومیا بهره می بردند و قیمت مشابه سری آشا داشتند. این دو گوشی با قیمت 120 و 150 دلار راهی بازار شدند.

نوکیا برای ایجاد ثبات بین گوشی های مختلف خود، برخی از عناصر رابط کاربری ویندوز فون را راهی گوشی های نوکیا ایکس کرد. اما انجام چنین کارهایی منجر به موفقیت آن ها نشد.

نوکیا ایکس؛ یک تجربه کوتاه مدت

همان طور که گفتیم، گوشی های نوکیا ایکس از پلتفرم مشابه ویندوز فون بهره می بردند که البته این پلتفرم مبتنی بر اندروید بود. از طرف دیگر بدنه و طراحی این گوشی ها جذاب بود و رنگ های آن ها توجه را جلب می کرد. اگرچه این گوشی ها به دلیل قیمت پایین از بدنه پلاستیکی استفاده می کردند، اما جنس پلاستیک مورد استفاده بسیار بهتر از گوشی های مشابه بود.

از آنجایی که این گوشی ها پایین رده و ارزان قیمت بودند، از ویژگی های سخت افزاری چندان جذابی بهره نمی بردند. در دورانی که بهره گیری از دوربین 8 مگاپیکسلی به یک نوع استاندارد تبدیل شده بود، نوکیا ایکس از دوربین بی کیفیت 3 مگاپیکسلی فاقد قابلیت فوکوس اتوماتیک بهره می برد. در عین حال، گوشی بزرگ تر نوکیا ایکس ال هم مجهز به دوربین نه چندان مناسب 5 مگاپیکسلی بود.

نمایشگر 4 و 5 اینچی این دو گوشی ویژگی خاصی نداشتند و فقط می توان به قابلیت نمایشگر همیشه روشن اشاره کرد. در مورد عملکرد این گوشی ها هم هرچه کمتر حرف بزنیم بهتر است.

تراشه اسنپ دراگون اس 4 پلی همان موقع هم ضعیف محسوب می شدند اما تعبیه 512 و 768 مگابایت رم در نوکیا ایکس و ایکس ال باعث شده بود ضعف عملکرد این دو گوشی بیشتر به چشم بیاید. در عین حال، همان زمان سامسونگ گوشی گلکسی Core را با قیمت مشابه روانه بازار کرده بود که از تراشه بهتر و رم بیشتر بهره می برد.

تجربه کاربری نوآورانه

البته باید به برخی نکات مثبت این گوشی ها هم بپردازیم. این گوشی از پلتفرم اختصاصی موسوم به نوکیا ایکس بهره می بردند که مبتنی بر اندروید بود ولی رابط کاربری آن شباهت زیادی به ویندوز فون داشت. به همین خاطر نمی توان جذابیت رابط کاربری آن را نسبت به گوشی های اندرویدی آن زمان کتمان کرد.

با این حال نوکیا با حذف گوگل پلی استور مرتکب اشتباه بزرگی شد. برخلاف TouchWiz سامسونگ و دیگر رابط های کاربری آن زمان، پلتفرم نوکیا ایکس صرفا رابط کاربری نبود. در عوض نوکیا با بهره گیری از نسخه متن باز اندروید یک سیستم عامل جدید توسعه داده بود.

این گوشی ها یکپارچگی زیادی با سرویس های مایکروسافت مانند وان درایو داشتند. در دورانی که تجربه کاربری گوشی های هوشمند بیش از پیش اپلیکیشن محور می شد، نوکیا استور تقریبا مشابه فروشگاه Ovi در گوشی های سیمبین بود و حرف چندانی برای گفتن نداشت. در حالی که در گوگل پلی استور میلیون ها اپلیکیشن عرضه شده بودند، در نوکیا استور فقط تعداد محدودی اپ دیده می شد.

این شرکت تلاش کرد توجه توسعه دهندگان را به این پلتفرم تازه نفس جلب کند ولی در نهایت این گوشی ها خیلی زود به آخر خط رسیدند. در ژوئیه 2014، حدود 6 ماه بعد از عرضه گوشی های سری نوکیا ایکس، تولید این گوشی ها متوقف شد. در آن زمان فرایند تصاحب نوکیا توسط مایکروسافت به اتمام رسید و به همین خاطر تمام گوشی های این شرکت به پلتفرم ویندوز فون مهاجرت کردند.

آغاز یک پایان

مرگ سری نوکیا ایکس به معنای پایان جاه طلبی های نوکیا در زمینه اندروید بود. بعد از کامل شدن انتقال نوکیا به مایکروسافت، این شرکت آمریکایی دیگر تمایلی به استفاده از اندروید نداشت و صرفا می خواست از ویندوز فون استفاده کند.

در این دوران، طیف وسیعی از گوشی های مبتنی بر ویندوز روانه بازار شدند که البته موفقیت چندانی را کسب نکردند. در حالی که این گوشی ها از لحاظ سخت افزاری و نرم افزاری ضعف خاصی نداشتند، اما همچنان مهم ترین مشکل گوشی های نوکیا یعنی فقدان پشتیبانی از اپلیکیشن های متنوع در آن ها دیده می شد.

در دورانی که میلیون ها توسعه دهنده در حال توسعه اپلیکیشن های اندروید و iOS بودند، یک پلتفرم سوم شانس زیادی برای موفقیت نداشت. مایکروسافت تلاش کرد با خرج کردن پول های هنگفت و آماده سازی اپلیکیشن های معروف مانند فیس بوک برای ویندوز فون این مشکل را برطرف کند که در نهایت موفقیت آمیز نبود.

بدون پشتیبانی از اپلیکیشن های متنوع، کاربران کمتری گوشی های موردنظر را خریداری می کنند و محدود بودن کاربران هم باعث می شود توسعه دهندگان انگیزه کمتری برای فعالیت در این پلتفرم داشته باشند. در نهایت لومیا 650 عرضه شده در سال 2016 به آخرین گوشی مایکروسافت موبایل تبدیل شد.

مدتی بعد شرکت فنلاندی HMD Global برند نوکیا را خریداری کرد و اولین گوشی عرضه شده در دوران جدید نوکیا 6 بود که در سال 2017 روانه بازار شد و از اندروید بهره می برد. از آن زمان، نوکیا با بهره گیری از اندروید خام و ارائه گوشی های مقرون به صرفه باکیفیت توجهات زیادی را جلب کرده ولی هنوز نتوانسته در زمینه گوشی های پرچم دار به موفقیت قابل توجهی برسد.

• ویندوزفون شکستی باشکوه بود؛ نگاهی به فراز و نشیب مایکروسافت

منبع: Android Authority

رابط کاربری