چرا استقلال بی رحمانه بازی نمی کند؟ - مجله زیبایی زندگی

استقلال در سه هفته اخیر تنها یک گل به ثمر رسانده، اما در مقابل اگر پای سیدحسین حسینی در شیراز لیز نمی خورد، می توانست تنها تیم بدون گل خورده لیگ تا خاتمه هفته ششم هم باشد. استقلال این آمار خوب در دفاع را بیشتر مدیون مالکانه بازی کردنش است، اما در حالی که این تیم در بازی های مقابل حریفان خود فزونی محسوسی از نظر مالکیت توپ داشته با این حال نتوانسته از این مزیت در خلق موقعیت بهره ببرد.

سوال این است که استقلالی که در بازی با گل گهر حتی از دانشگر و آقاسی به عنوان دو مدافع از سه بازیکن خط دفاعی در کناره ها بهره برد چرا در خلق موقعیت متناسب با قابلیت در اختیار گرفتنش در بازی بهره نبرده است. در شرایطی که در فاز حمله لب خط به دانشگر و آقاسی سپرده می گردد تا غفوری و سلمانی نزدیکتر به عمق بازی نمایند و یا حتی به فضا های عمقی دفاع حریف نظیر تنها موقعیت مقابل گل گهر نزدیک شوند، چرا زور این تیم در فاز حمله زیاد نیست؟

استقلال با سیستمی بازی می نماید که بازی کردن در قالب این سیستم کار راحتی نیست. تجربه ناپیروز پرسپولیس با بازی در قالب این سیستم مقابل گل گهر و مس نشان داد که نزدیک کردن ذهنیت بازیکنان به نقش های تاکتیکی متفاوت در این سیستم احتیاج به تمرین و بازی زیاد دارد. آبی ها هر چند در جدال با گل گهر به گل نرسیدند، اما نشان دادند که در حال پیاده سازی سیستمی هستند که از توان مدافعان در فاز حمله نیز بهره می برند و از آن ها برای عرض دادن به بازی و عریض تر بازی کردن استفاده می نمایند. شاید با پخته تر شدن بازیکنان در قالب این سیستم، استقلال به هجومی ترین تیم لیگ با یک خط حمله ویرانگر تبدیل شوند، اما نباید به ضعف هایی که از چشم مربیان باهوش حریفان دور نمی ماند هم غافل شد.

استقلال هر چند در قالب سیستم سه دفاعه به خوبی از عرض زمین استفاده می نماید، اما از آن طرف در موج دوم حملات و توپ های برگشتی نیز چندان پیروز نیست و به همین علت قادر به نگه داشتن یک فشار مداوم روی دروازه حریفان نبوده است. به همین علت فاصله زمانی بین شکل گیری حملات این تیم هم به نسبت زیاد است. عریض بازی کردن استقلال از طرفی سرعت بازی این تیم در فاز حمله را هم کاهش داده و در مقابل برای پوشش فضا های پشت سر مدافعان پیش تاخته و دو بال کناری یعنی غفوری و سلمانی نیز بازیکنانی که در دادن پاس های کلیدی ماهرتر هستند مجبور به عقب تر بازی کردن می شوند. به همین علت مقدار خلاقیت در پشت محوطه جریمه حریفان چندان برای خلق موقعیت کافی به نظر نمی رسد. فاصله زیاد بین خطوط هم از دیگر معایب عریض بازی کردن استقلال است.

با این حال به نظر می رسد که شاگردان فرهاد مجیدی روز به روز در حال بروز رسانی ذهنیت تاکتیکی خود برای بهتر بازی کردن در قالب سیستم سه دفاعه هستند و بعید نیست با چند تغییر جزیی، استقلال در فاز حمله به تیمی بی رحم تبدیل گردد.

ورزش سه