دیدگاهی درباره کلاس های آنلاین تئاتر و خودکشی پسربچه بوشهری - مجله زیبایی زندگی

با ما همراه باشید و درباره ساعت اینترنتی بیشتر بدانید.

به گزارش خبرنگاران، هرچند تئاتر هنوز در کشور ما به عنوان مقوله ای کمک آموزشی که می تواند بر رشد مهارت های زندگی در بچه ها و نوجوان اثرگذار باشد، چندان شناخته نشده، با این حال خانواده هایی هستند که از این هنر به عنوان ابزاری تربیتی بهره می برند. اما کرونا این امکان را هم مانند بسکمک از امور زندگی مان دچار محدودیت و اخلال کرده است و در حال حاضر بسکمک از آموزشگاه ها و کلاس های تئاتر بچه ها و نوجوانان تعطیل شده اند.

از سوی دیگر ماندن بچه ها و نوجوانان در خانه موجب بی حوصلگی و کسالت آنان می شود و شرایط موجود، شرایط دشواری پیش روی خانواده ها قرار داده است.

با همه اینها جست و جویی نه چندان دقیق در فضای مجازی نشان می دهد که برخی از هنرمندان و مربیان تئاتر کودک و نوجوان، دوره های آموزشی خود را به این فضا منتقل کرده اند و در حال حاضر چند کلاس مجازی تئاتر برای بچه ها در حال برگزاری است ولی اثرگذاری و مفید بودن این کلاس ها، موضوعی است که شاید خانواده های زیادی درباره آن تردید داشته باشند.

اما نسیم قدسی، مشاور و روان درمان گر ، معتقد است حتی کلاس های آنلاین هم می تواند در کاهش اضطراب بچه ها در دوران کرونایی موثر باشد.

او در این زمینه به خبرنگاران می گوید: اصولا فعالیت های فیزیکی ارتباط مستقیمی با کاهش سطح اضطراب بچه ها دارد چراکه با انجام فعالیت بدنی، میزان دو هورمون سروتونین و دوپامین افزایش پیدا می کند. با بالا رفتن این دو هورمون، هورمون کورتیزول که سبب اضطراب می شود، کاهش می یابد.

او اضافه می کند: انجام فعالیت هایی مانند تئاتر به واسطه پدید آمدن این اتفاقات در سطح فیزیکی ، نشاط آور است .

این مشاور خاطرنشان می کند: بچه ها در مقایسه با نوجوان و بزرگسالان عینی تر هستند یعنی همه چیز را باید به صورت عینی ببینند و لمس کنند و تفکرشان در مقایسه با نوجوان کمتر انتزاعی است. به همین دلیل تئاتر به عنوان یک فعالیت فیزیکی، می تواند به آنان عینیت بیشتر و درکی بهتر ببخشد.

به گفته او، اجرای تئاتر و بازی در یک سری نقش ها می تواند در جهت تخلیه روانی بچه ها موثر باشد و به آنان کمک کند تا احساسات و عواطف خود را بیشتر بروز دهند و فشار عصبی، ترس و اضطراب را در آنان کاهش می دهد.

قدسی در پاسخ به این پرسش که کودکی مانند سید محمد موسوی زاده ـ کودک 11 ساله بوشهری که چندی پیش خبر خودکشی شوکه کننده اش به دلیل نداشتن تبلت در رسانه ها منتشر شد ـ اگر از تئاتر بهره مند بود، آیا می شد امید داشت که دست به آن خودکشی غم انگیز نمی زد؟ توضیح می دهد: در بچه ها هم تفکر به مرگ و نابودی وجود دارد ولی انجام فعالیت های هنری به ویژه فعالیت هایی مانند تئاتر که با تحرک همراه هستند، تمایلات و تفکرات و اقدامات مربوط به خودکشی که بخشی از آن نشات گرفته از احساس یا اختلال افسردگی است و بخشی از آن الگو برداری های بچه هاه از محیط مثلا کارتون ها است ، را کاهش دهد .

او درباره تاثیر کلاس های آنلاین هم می گوید: ارتباط، به هر شکلی می تواند تاثیرات خاص خود را داشته باشد. هرچند کلاس آنلاین، ارتباط مجازی است و ممکن است تمام سطوح عاطفی بچه ها را پوشش ندهد چراکه در ارتباط مجازی، لمس فیزیکی به حداقل می رسد ولی همین ارتباط مجازی هم می تواند قسمت کوچکی از نیاز اجتماعی بچه ها را تامین کند.

قدسی با تشریح هرم مازلو اضافه می کند: هرم مازلو با نیازهای فیزیولوژیکی ما آغاز می شود. بودن در جمع و احساس تعلق هم یکی از همین نیازهاست که در دوران کرونا کاهش پیدا کرده است ولی از طریق ارتباط مجازی می توان بخش کوچکی از این نیازها را برآورده کرد.

او تشریح می کند: بچه های که بیشتر در معرض ارتباطات سالم هستند، اعم از ارتباط مجازی و غیرمجازی، می توانند احساس امنیت، تعلق داشتن، دوست داشتن و دوست داشته شدن، پذیرفتن و مورد پذیرش قرار دریافت و ... را تجربه کنند. در چنین بچه های احتمال انجام رفتارهای پرخطر ، کمتر است.

این روان درمان گر خاطرنشان می کند: در یک ارتباط سالم بچه ها احساس می کنند نیازهایشان توسط یک مرجع قدرت مهم و حمایت گر مهربان و قاطع برآورده می شود. هر چه بیشتر از این نظر اطمینان داشته باشند، کمتر دچار اضطراب و وسواس می شوند و کمتر دست به رفتارهای نابهنجار می زنند.

قدسی، معلم ها را یکی از شخصیت های مهم زندگی بچه های می داند که به مدرسه می فرایند و اضافه می کند: معلمان،کادر مدرسه یا یک معلم خاص می توانند شخصیت های مهمی در زندگی کودک باشند. حتی اگر ارتباط به صورت مجازی باشد.

او ادامه می دهد: بچه های که در دوران کرونا به برنامه های هنری خارج از مدرسه دسترسی داشته اند، از سطح بهداشت روانی بالاتری برخوردار بوده اند. چراکه حضور در گروه هم سالان، حتی در یک ارتباط مجازی هم می تواند باعث یادگیری و الگوبرداری بچه ها از یکدیگر شود.

این مشاور یادآوری می کند: بچه ها در خلال این ارتباط مجازی متوجه می شوند که خودشان تنها کسانی نیستند که در خانه تنها مانده اند بلکه دیگر هم سالان شان هم شرایط مشابهی دارند و همین همنوایی با جمع، بخشی از استرس روانی و بدنی آنان را کم می کند.

قدسی با ابراز تاسف از خودکشی پسربچه بوشهری ادامه می دهد: فرضیات بسکمک درباره خودکشی کودک بوشهری وجود دارد . شاید کودک از اختلالات روانی پنهان ، رنج می برده و شاید مسائلی در روابط بین فردی با خانواده و اطرافیان داشته است و یا شاید فکر می کرده مرجع یا مراجع قدرت مهم زندگی اش نیازهای او را تامین نکرده اند و ممکن است تحت تاثیر محیط بیرون، در معرض خبرهای آسیب زا قرار گرفته و از آنها الگوبرداری کرده باشد.

او یادآوری می کند: یکی از مسائل آموزش و پرورش ما کم توجهی به همه ابعاد فکری و روانی بچه ها و نوجوان است در حالیکه اگر در مدارس فعالیت هایی مانند تئاتر و موسیقی جدی گرفته می شد، بچه ها و نوجوان کمتر در معرض آسیب قرار می دریافتد. بچه ها حق دارند هم در بعد شناخت و هم در بعد عاطفه به یک میزان رشد داشته باشند اما متاسفانه زیرساخت های آموزش و پرورش ما چنین تعریفی از کودک ندارد .

نسیم قدسی در پایان توضیح می دهد: کلاس تئاتر حتی به صورت مجازی هم می تواند به تخلیه روانی و بدنی بچه ها کمک کند ولی متاسفانه سیاست های آموزش و پرورش، بچه ها را به سمت رشد عاطفی نمی برد و آنان را بیشتر به سمت رشد منطقی هدایت می کند در حالیکه در یک جامعه سالم، هر دو این جنبه ها باید برابر هم رشد کنند.